„Moja droga”/„nasza droga” do dziedzictwa zapisanego lokalnie (czyli dlaczego i jak doszło do powstania i wydania publikacji)
Zbierane od ponad 100 lat pieśni i utwory instrumentalne górali nadpopradzkich śpiewane w XIX i XX wieku były dotąd zapisane tylko w części (“Kolory Nadpopradzia”, “Źródła pieśni”). Konieczne było ich dalsze zbieranie bądź tylko opracowanie i zapisanie w kolejnym wydawnictwie. Dołączono więc niepublikowane jeszcze pieśni ze zbiorów Muzeum Etnograficznego im. Seweryna Udzieli w Krakowie, Instytutu Sztuki PAN w Warszawie, Małopolskiego Centrum Kultury SOKÓŁ w Nowym Sączu oraz zbiorów lokalnych zbieraczy (E. Gruceli, M. i E. Lebdowiczów i in.) a także te pochodzące z wywiadów przeprowadzonych w latach 2014-2016 przez przedstawicieli Stowarzyszenia Górali Nadpopradzkich. Dzięki temu Stowarzyszenie i zespół wzbogaciły się o kolejne kilkaset pieśni i przyśpiewek stanowiących zapis historii folkloru muzycznego z przeszłości ale też doskonałe źródło repertuarowe na przyszłość.
W jaki sposób publikacja wpisuje się w założenia Targów.
Folklor muzyczny górali nadpopradzkich to dziedzictwo najbliższe, widziane z perspektywy lokalnej. W śpiewniku “Źródła pieśni” zapisano jego archaiczną część. Koniecznym było zebranie i zapisanie tego co nadal istniało w ludzkiej pamięci i w wielu rozproszonych źródłach. Dzięki kolejnej inicjatywie członków Stowarzyszenia Górali Nadpopradzkich uczyniono to na trwałe – w formie książkowej. Obecnie w tomie “Popradowa nuta” dodatkowo umieszczono zapisy niektórych obrzędów górali nadpopradzkich (część w formie widowisk prezentowanych przez Regionalny Zespół “Dolina Popradu”. Zaprezentowano też sylwetki badaczy i zbieraczy pozostałości folkloru muzycznego.
O publikacji
“Popradowa nuta” to kolejne ok. 400 pieśni i przyśpiewek ludowych z terenu zamieszkiwanego przez górali nadpopradzkich a także sąsiednie grupy Łemków (Wierchomla) i Słowaków (teren przygraniczny) – te jedynie w przykładowych pieśniach. Pieśni zapisano po dokonaniu transkrypcji gwarowej a niektóre też nutowej w podziale śpiewki z nutami i bez nut. Zamieszczono też zapisy obrzędów i zwyczajów górali nadpopradzkich (w XX w.) oraz zaprezentowano sylwetki zbieraczy i badaczy folkloru. Całość ilustrowana rysunkami oraz wkładką zdjęciową.